Bivši gradonačelnik Moksve Jurij Lužkov je preminuo. Okolnosti smrti su do sada maglovite.
Jurij Mihajlovič Lužkov će ostati u sećanju kod miliona Moskovljana (i ne samo njih) ne prosto kao lider jednog od najsloženijih subjekata Ruske Federacije, nego i kao istinski moskovski gradonačelnik, koji se rodio, odrastao i izgradio karijeru u svom gradu. To ga je uvek razlikovalo od mnogih prethodnih i sadašnjih lidera ruskih regiona.
Nesumnjiv kvalitet Jurija Lužkova, njegovo poimanje Moskve kao živog organizma, sa složenim sistemom političkih, ekonomskih, društvenih i prosto ljudskih odnosa. Umesto hladnog urbanističkog prilaza, koji je svojstven rukovodiocima savremenih megapolisa, Lužkov je je video sve raznolikosti ljudi grada sa njihovim različitim interesima. Bez obzira na česte i nagle odluke izgradnje, ti interesi nikada nisu prinosili žrtvu hladnog pragmatizma. Odluka (dobra ili ne baš) je neizbežno rađala dileme kod Lužkova uvek.
Na poziciju gradonačelnika Jurij Lužkov je došao u junu 1992. godine, kada je postao drugi gradonačelniku novijoj istoriji Moskve nakon Gavrila Popova.
Za 18 godina uspeo je da izvede grad iz potpunog rasula u kome se našao nakon pada SSSR-a. Dolaskom Lužkova u Moskvi je započeo aktivni razvoj tržišne ekonomije, što je omogućilo milionima građanima da se adaptiraju na nastale promene.
On je jedan od malobrojnih u regionu, na koga asociraju mere ozbiljne socijalne podrške stanovništvu. Pomoć koja se isplaćuje penzionerima se do sada naziva „lužkovska“.
Ime Jurija Lužkova označava posebnu etapu izgradnje, čije su vizitke postale izgradnja i modernizacija glavnih transportnih arterija Moskve: MKAD, TTK, „uzletne“ magistrale. Do danas one nose glavni teret transporta ogromnog megapolisa, i ništa nije u stanju da ih zameni.
Zahvaljujući njemu hiljade moskovskih porodica je rešilo stambeno pitanje.
Moskovski graditeljski bum je bez pogovora jedno od glavnih dostignuća bivšeg gradonačelnika.
Po njegovom inicijativi u gradu je obnovljen niz znamenitih spomenika.
Jurij Lužkov je ušao u noviju istoriju, ne samo kao uspešni gradonačelnik, nego i kao poslednji nezavisni političar. Bez obzira na lojalnost i aktivnu saradnju sa federalnim vlastima, njegova Moskva se uvek odlikovala visokim stepenom političke nezavisnosti.
Osim političke delatnosti, on je napisao i nekoliko knjiga, i bavio se pčelarstvom.
Smrt drugog lidera Moskve konačno fiksira podelu novije istorije ruske prestonice na važne periode. I tih 18 godina, koliko je on upravljao gradom, sa svim neuspesima, intrigama, uspesima i nesrećama, od danas se mogu sa pravom nazivati „epohom Lužkova“.
Izvor: ridus.ru.
